Symposium Toekomst van Landsmeer groot succes

Artikel uit Kompas

Landsmeer – Eind december 2012 verliet raadslid Ben van den Bos Landsmeer en de politiek. Daardoor moet het dorp afscheid nemen van een inwoner die ruim veertig jaar actievoerder, raadslid, wethouder en bestuurslid was, naast de inzet bij veel meer zaken achter de schermen. Hij werd gedurende die jaren benoemd tot politicus van het jaar, ereburger en geridderd in de orde van Oranje-Nassau.
Als plek waar hij uiteindelijk wilde wonen was Haarlem gekozen, naar zijn zeggen bij een fantastische plek. Toch volgt hij nog regelmatig de gang van zaken in Landsmeer. Hij nam dan ook van harte de uitnodiging van zijn PvdA aan om op woensdag 28 maart officieel afscheid te komen nemen.

Daarvoor was door de PvdA een symposium georganiseerd met de prikkelde thema: ‘Kan de gemeente Landsmeer nog wel zelfstandig blijven?’ In welke toekomst zal Landsmeer stappen, heeft Landsmeer genoeg vertrouwen om zelfstandig door te gaan, zij het in een samenwerking met andere Waterlandse gemeentes of is er slechts één bestendig alternatief mogelijk, een fusie met een grote gemeente zoals Amsterdam of Purmerend?
Hiervoor waren niet de minste sprekers uitgenodigd: Peter Tange burgemeester van Wormerland (was interim burgemeester van Landsmeer) en Bernt Schneiders, burgemeester van Haarlem en voormalig burgemeester van Landsmeer. Ben van den Bos sprak het slotwoord. Als professioneel avondvoorzitter trad Pieter Divendal op, die de sprekers en de zaal opriep er geen felle avond van te maken, hoever de standpunten ook uiteen liggen. Het ging er om vraagtekens te plaatsen en geen uitroeptekens!
Peter Tange kreeg als eerste de gelegenheid om de overvolle zaal van het Dienstencentrum het succes van de Over-Gemeenten toe te lichten, die drie jaar geleden ontstond door samenwerking tussen Oostzaan en Wormerland. Toetreding van Landsmeer hierbij ziet hij als een verrijking en een mogelijkheid tot zelfstandigheid van de drie dorpen. Hij wees daarbij onder meer op de klantvriendelijkheids onderzoeken die uitgevoerd werden, de bezuinigingen die gerealiseerd waren en vooral dat alles uitgevoerd wordt met als leidraad: ‘De menselijke maat’.

Bernt Schneiders gaf blijk een andere visie hierop te hebben, hij noemde het ideaal zoals geschetst door Peter Tange een ‘Romantisch Democratisch Ideaal’ wat in de huidige tijd niet meer haalbaar is. Hij ziet meer toekomst in fusies, samen onder een grote paraplu, met als voorbeeld Sneek, waar verschillende dorpskernen en raden samengevoegd zijn.
De toespraak van Peter Tange was die van een gedrevene, die zich werkelijk inzet voor de zelfstandigheid en goede vormgeving van de dienstverlening. Jammer genoeg was de toespraak en de stellingen van Bernt Schneiders meer vanuit een grotere stad met een wat hooghartige opstelling. Wellicht werd dit ingegeven doordat voor een goede discussie tegenstellingen nodig zijn, maar na beide toespraken en stellingen bleven de vraagtekens inderdaad overeind. Vooral bleek vanuit de zaal dat zelfstandigheid van Landsmeer een groot goed is en eigenlijk maakte het niet veel uit hoe en met wie.

Ben van den Bos liet tijdens zijn slotwoorden zien dat hij in Landsmeer uitgegroeid is tot een raspoliticus die de toeschouwer weet te boeien met voorbeelden, complimenten en kritiek. Hij stelde voorop blij te zijn met de gevoerde discussie en dat zeker te zullen missen. Ook maakte hij de vergelijking met landen waar kritiek niet mogelijk is. Kritiek is voor Ben van den Bos de basis van een goede gemeenschap en dat moet zeker blijven bestaan. Het besturen op basis van emotie is en blijft een slechte zaak, hier geldt ook dat ‘meten is weten’. Als laatste gaf hij zijn persoonlijke advies: aansluiten bij de metropool Amsterdam. Maar Landsmeer heeft veel te bieden, dus ga niet zomaar mee, maar haal er zo veel mogelijk uit. Dat moet kunnen, want, en dat was echt zijn slotzin na veertig jaar: ‘Landsmeerders zijn brutale mensen!’
Na het symposium begon het feestelijk afscheid, waar veel mensen uit de politiek en het dorp bij aanwezig waren. Ben van den Bos liet zich daarbij ontvallen dat eigenlijk alle kortelings vertrokken raadsleden en wethouders een officieel afscheid verdienen en dat hij het een misser vindt dat het niet gebeurd is.